dziczeć

dziczeć: dziczeć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIa, dziczećeję, dziczećeje, dziczećczał, dziczećczeli {{/stl_8}}– zdziczeć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nabierać cech dzikości, wracać do pierwotnego stanu (o roślinach, zwierzętach, terenach) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}W opuszczonym sadzie zdziczały drzewa owocowe. Porzucony kot dziczał coraz bardziej. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'tracić cechy człowieka cywilizowanego; stawać się dzikim, barbarzyńskim': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ludzie dziczeją podczas wojny. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się samotnikiem, osobą nietowarzyską, stronić od ludzi': {{/stl_7}}{{stl_10}}W tym odludziu zdziczał zupełnie. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужен реферат?

dziczeć — ndk III, dziczećeję, dziczećejesz, dziczej, dziczećał, dziczećeli 1. «stawać się dzikim, wracać do stanu natury, do stanu pierwotnego» Nie uprawiane ogrody dziczały coraz bardziej. 2. «stawać się srogim, okrutnym, tracić cechy człowieka… … Słownik języka polskiego
dziczenie — n I rzecz. od dziczeć … Słownik języka polskiego
zdziczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dziczeć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias